خلاصه
تا به امروز، اطلاعات بسیار کمی در مورد مسیر توسعه طبیعی تفکیک بافت بصری و یا چگونگی تاثیر تولد زودرس بر روی آن، وجود دارد. هدف از این مطالعه، مشخص نمودن توسعه تفکیک بافت بصری با استفاده از پتانسیل های برانگیخته تفکیک بافت بصری در کودکان رس و نارس، بدون نقص عمده عصبی است. چهل و پنج کودک سالم (رس) و چهل و سه کودک نارس در دوره های ۱۲، ۲۴ و یا ۳۶ ماه مورد آزمایش قرار گرفتند (سن صحیح برای نارسان در ۱۲ و ۲۴ ماهگی). پتانسیل های برانگیختگی بصری (VEPs) از طریق استفاده دو محرک سطح پایین تر، تعریف شده توسط پتانسیل برانگیخته گرایش بصری (oriVEP) و دو محرک سطح بالاتر، تعریف شده توسط پتانسیل برانگیخته بافت بصری (texVEP) بدست می آید. پتانسیل های برانگیخته تفکیک بافت بصری از طریق تقسیم دوتایی دو تفریق پتانسیل برانگیختگی گرایش بصری(oriVEP) از پتانسیل برانگیختگی بافت بصری(texVEP) به دست می آید. نتایج یک تکامل واضح و روشن از فرآیندهای اساسی بافت بصری با تکیه بر تفکیک بافت بصری در گروه کودکان سالم، با کاهش قابل توجهی زمان تاخیر ان-۲ بین ۱۲ و ۳۶ ماهگی برای همه شرایط ها همراه است. کاهش دامنه قابل توجه ان-۲ برای پتانسیل برانگیختگی گرایش بصری بین ۱۲ و ۲۴ ماهگی، و همچنین برای پتانسیل برانگیختگی بافت بصری بین ۱۲ و ۲۴ ماهگی و ۱۲ و ۳۶ ماهگی مشاهده می شود. مقایسه بین کودکان رس و نارس کاهش دامنه پایین تر قابل توجهی را برای ان-۲ گروه کودکان زودرس در ۱۲ ماهگی، برای پتانسیل برانگیختگی گرایش بصری و پتانسیل برانگیختگی بافت بصری نشان می دهد. این تفاوت ها دیگر در ۲۴ ماهگی قابل تشخیص نبوده اند، که نشان می دهد کودکان زودرس در فواصل بین ۱۲ و ۲۴ ماهگی با همتایان سالم خود برابر می شوند. نتایج ما به نظر می رسد بر روی تاخیر تکامل زودرس در کودکان در هر دو سطح پایین و بالای پردازش بصری، حداقل در اوایل دوران کودکی تاکید دارد.
واژگان کلیدی: تکامل بصری ،دوران کودکی ، تولد زودرس ،سطح بالاتر پردازش بصری ،الکتروانسفالوگرام (EEG) ،پتانسیل های برانگیخته بینایی (VEPs)
———————————————
عنوان اصلی مقاله: Early childhood development of visual texture segregation in full-term and preterm children
ترجمه فارسی عنوان: بهبود تفکیک بافت بصری دوران اوایل کودکی در کودکان سالم و زودرس
تعداد صفحات انگلیسی: ۱۰ صفحه
تعداد صفحات ترجمه فارسی: ۴۰ صفحه
خلاصه
خصیصه های بیولوژیکی برای افسردگی، که در حال حاضر رو به فزونی اند، می توانند منجر به بدبینی پیش آگاهی شوند – ادراک این که نشانه ها نسبتا تغییرناپذیرند و کاهش آن بعید به نظر می رسد (کاوال، هاسلام، و گاتدینر، ۲۰۱۳؛ لبوویتز، آن، و نولن-هوکسما ۲۰۱۳). در میان افراد دارای نشانگان بیماری، این امر ممکن است نتایج مهمی بالینی داشته باشد، از آنجا که کاهش اعتماد به نفس در توانایی شخص در غلبه بر افسردگی؛ حامل خطرِ به حقیقت بدل شدن این پیشگویی می باشد. پژوهش های قبلی (لبوویتز، آن، و همکاران، ۲۰۱۳) نشان دادند که مداخلات روانشناختی در آموزش افراد دارای نشانگان بیماری در مورد این که چگونه اثرگذاری عوامل ژنتیکی و بیولوژیک عصبی دخیل در افسردگی، قابل انعطاف هستند و می توانند با استفاده از تجارب اصلاح شده و عوامل محیطی بدبینی پیش آگاهی را کاهش دهند. در حالی که تحقیقات قبلی تنها این اثرات را در کوتاه مدت نشان داده است، پژوهش حاضر این یافته ها را توسط آزمایش این که آیا چنین منافعی شش هفته پس از مداخله همچنان پابرجا هستند یا نه، گسترش می دهد. در واقع، در میان افرادی که در ابتدا تصور می نمودند عوامل بیولوژیکی نقش مهمی در تأثیرگذاری بر سطح افسردگی افراد دارد، قرار گرفتن در معرض روانشناختی با تمرکز انعطاف پذیری باعث کاهش سطح بدبینی پیش آگاهی مرتبط با افسردگی می شود و منجر به باور قوی تر در توانایی خود برای تنظیم حالات روانی آنها می گردد. از نگاه منتقدانه، این منفعت شش هفته پس از مداخله ادامه دار بوده است. پیامدهای بالینی این یافته ها بحث شده است.
واژگان کلیدی: افسردگی ،آموزش روانی ، توضیحات بیولوژیکی ، بدبینی پیش آگاهی، نمایندگی
———————————————
عنوان اصلی مقاله: Emphasizing Malleability in the biology of depression: Durable effects on perceived agency and prognostic pessimism
ترجمه فارسی عنوان: تاکید بر انعطاف پذیری در بیولوژی افسردگی: اثرات طولانی مدت در وساطت ادراکی و بدبینی پیش آگاهی
تعداد صفحات انگلیسی: ۶ صفحه
تعداد صفحات ترجمه فارسی: ۲۳ صفحه