خلاصه هدف:
بررسی این که مداخله تمرین هوازی (AET) 20 هفته ای پیشگیرانه می تواند
باعث بهبود واکنش استرس عاطفی در طول وقوع استرس های زندگی واقعی گردد. طراحی: مطالعه کنترل شده تصادفی؛ در داخل موضوع طراحی. روش:
شصت و یک دانشجوی غیر فعال به طور تصادفی در گروه کنترل انتظاری و گروه
مداخله تمرین هوازی قرار داده شدند. برای درک وضعیت خاص، داده های درون
فردی در زندگی واقعی، از دفتر خاطرات الکترونیکی استفاده شد. شرکت کنندگان
حالات خود و استرس دریافت شده (PS) را بارها و بارها در طول روز، چه قبل و
چه بعد از روتین مداخله گزارش دادند. به عنوان یک بررسی آکادمیک، ارزیابی
پایه ای قبل از مداخله در آغاز ترم برنامه ریزی شده بود، و ارزیابی بعد از
مداخله در یک برهه استرس زا از زندگی واقعی برنامه ریزی شد. برای ارزیابی
تناسب تمرینات هوازی، هر دو گروه، تست ورزش قلبی ریوی را بر روی تردمیل قبل
و بعد از مداخله تکمیل نمودند. مدل های چند سطحی (MLMs) برای مقایسه در – و
بین ارتباطات موضوعی بکار گرفته شد. نتایج:
واکنش استرس عاطفی قابل توجهی در تمام ارزیابی های دوره های هر دو گروه
آشکار بود. با این حال، شرکت کنندگان گروه مداخله تمرین هوازی در مقایسه با
گروه کنترلی، بعد از برنامه آموزشی ۲۰ هفته ای در طول برهه استرس زا در
زندگی واقعی (بررسی آکادمیک)، واکنش استرس عاطفی کمتری از خود نشان دادند نتیجه گیری:
گروه مداخله تمرین هوازی اثرات مفیدی بر روی واکنش استرس عاطفی در طول
بررسی آکادمیک از خود نشان داد، که به احتمال زیاد یک وضعیت بسیار استرس زا
در زندگی واقعی برای دانشجویان است. به نظر می رسد که گروه مداخله تمرین
هوازی، استراتژی امیدوار کننده ای در برابر اثرات منفی بهداشتی واکنش استرس
عاطفی انباشته شده است. ———————————— عنوان
اصلی مقاله: Reduced emotional stress reactivity to a real-life
academic examination stressor in students participating in a 20-week
aerobic exercise training: A randomised controlled trial using
Ambulatory Assessment ترجمه
فارسی عنوان: کاهش واکنش استرس عاطفی در یک بررسی واقعی آکادمیکِ عوامل
استرس زا در دانشجویان شرکت کننده در تمرینات ورزشی هوازی ۲۰ هفته ای:
مطالعه کنترل شده تصادفی با استفاده از ارزیابی سرپایی تعداد صفحات انگلیسی: ۹ صفحه تعداد صفحات ترجمه فارسی: ۳۶ صفحه